Alledagjes: Help! Corona! Een dagboekje (deel 16)

In tijden van Coronacrisis houdt Tietia Feikens een dagboek bij over alles wat haar bezighoudt in deze zorgelijke, verwarrende en vooral ongekende tijden. Vandaag deel 16. (Eerdere delen: deel 1 , deel 2deel 3deel 4deel 5deel 6deel 7deel 8deel 9deel 10deel 11, deel 12, deel 13, deel 14, deel 15).

Vervolg dinsdag 7 maart

Minister president Rutte en minister Hugo de Jonge laten weten dat er reden is voor voorzichtig optimisme; het aantal nieuwe besmettingen en IC opnames stabiliseert. Maar de boodschap is wel: hou vol! Want we zijn nog lang niet van de corona maatregelen af. We bevinden ons nog steeds in een kritische situatie en dus mogen we niet onvoorzichtig worden, want dan zal het virus nog meer en nog langer genadeloos om zich heen slaan. In schril contrast met de voorzichtig positieve geluiden is het aantal doden vandaag 234! Meer dan het aantal Nederlandse inzittenden van de MH17 ramp, besef ik. En dan te bedenken dat het er in totaal al meer dan 2000 zijn. 2000! Terwijl ik dit typ komt dat getal me ongelooflijk voor. Wát een drama voor evenzoveel families.

Minister de Jonge komt met het idee van twee apps voor op je telefoon, al of niet verplicht, die kunnen registreren of je ziek bent of in aanraking geweest bent met een besmet persoon. Na de uitzending zie ik het internet ontploffen. Mensen zijn benauwd voor hun privacy. Alsof Google al niet alles van je weet als je een regelmatige surfer bent, maar dat terzijde. Ik zie grote woorden en zinnen voorbijkomen: Big brother is watching you en er zijn zelfs mensen die onze regeringsleiders fascisten noemen. Dat lijkt me nogal overdreven als er nog slechts sprake is van een idee, dat nog uitgewerkt moet worden.

Woensdag 8 april

Een vriendin zet een bericht op Facebook waar ik erg blij van word; zaterdag komt de dokter Denker paaspuzzel weer in de Leeuwarder Courant. Voor diegenen die hem niet kennen: dit is een superleuke puzzel met allemaal rebusachtige plaatjes, die een oplossing vormen voor een bijbehorende vraag. Als je je nu suf verveelt is dit goed voor uren puzzelplezier! En vrijdag schijnt er een krant te komen met de dokter Denker paaspuzzels van voorgaande jaren. Nou zo moeten we het paasweekend wel doorkomen lijkt me. En laten we hopen dat het van dat heerlijke weer blijft dat we nu hebben, dan hoor je mij niet meer. Jan en ik zitten buiten als we koffie of thee drinken. Te genieten van de geluiden van het platteland. Een ware kakofonie is het: allerhande vogels, schapen en hun lammetjes, kippen, hanen, koeien en paarden. Vermakelijk om naar te luisteren.

Mijn kinderen laten weten dat hun halfzus veilig uit Thailand is teruggekomen. Daar was ze aan het reizen met een vriendin, maar ook hun reis moest, net als die van vele andere Nederlanders, afgebroken worden. En nu zit ze verplicht twee weken in quarantaine. Mijn dochter vertelde dat ze in de auto langsgekomen was en dat ze op anderhalve meter afstand met elkaar hadden gesproken. Het was heel raar, vertelde ze, om haar zusje, die ze in geen maanden gezien had, niet even te kunnen omhelzen.

Een aantal mensen hebben me gevraagd waarom ik dit dagboek schrijf. Het zit zo: ik schrijf altijd. Of het nu voor 50+infriesland is, waar ik de rubriek ‘Alledagjes’ heb, of voor het dorpskrantje, of voor een boek waar ik aan werk, ik zou er niet zonder kunnen. Mijn hele leven schrijf ik al. Meestal over kleine dingen in mijn dagelijks leven. Dingen die me opvallen, verwonderen, verbazen of irriteren. Maar vooral als er grote dingen in mijn leven gebeuren voelt het als een ware noodzaak om in de pen te klimmen. Of op het toetsenbord. Alsof ik het op deze manier voor mezelf beter op een rijtje krijg wat er gebeurt.

Toen mijn ex en ik scheidden, in de tijd dat onze kinderen nog heel klein waren, schreven we al hun belevenissen in een schrift. Dat schrift ging met de kinderen mee als ze van de ene ouder naar de andere gingen. We hebben dit volgehouden tot de kinderen naar de middelbare school gingen. En zo komt het dat we bijna een halve meter schriften hebben, waarin bijna de hele jeugd van onze kinderen beschreven staat. De kinderen talen er nog niet naar, maar ooit zullen ze vast willen weten hoe hun jongste jaren waren. Het schrijven zit bij ons in de familie; zowel aan mijn moeders kant als aan mijn vaders kant zijn er schrijvers. De meesten voor hun plezier, een enkeling voor zijn brood. Zoals mijn nicht die onder de naam ‘Angus mc Fox’ (wordpress.com) ook een corona blog schrijft (pasen-lees-tip?), maar dan wekelijks en daarnaast als ‘de Tekstvos’ schrijft, vertaalt en redigeert. Mijn grootvader van moeders kant schreef zelfs een heel boek over zijn leven. Dat las ik als jong volwassene en leerde zo mijn opa, die stierf toen ik een jaar of negen was, beter kennen. Ook in deze verwarrende corona tijd voel ik sterk de behoefte om alles te noteren. En als ik andere mensen daar een plezier mee doe is dat mooi meegenomen.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top