In tijden van Coronacrisis houdt Tietia Feikens een dagboek bij over alles wat haar bezighoudt in deze zorgelijke, verwarrende en vooral ongekende tijden. Vandaag deel 19. (Eerdere delen: deel 1 , deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8, deel 9, deel 10, deel 11, deel 12, deel 13, deel 14, deel 15, deel 16, deel 17, deel 18).
Woensdag 15 april
De Flow paper lovers special edition komt met de post. De flow is een leuk maandblad dat zo af en toe met een special edition komt. Nu is het een paper book for foodlovers met allemaal leuke dingen die met papier en eten te maken hebben: Prachtige illustraties, leuke dessins, inpakpapier, slingers, postertjes, briefpapier, enveloppen, stickers en nog veel meer. Het is een feest voor het oog, al die leuke kleurtjes, dessins en plaatjes! Daar ga ik me heerlijk mee vermaken! Eindelijk neem ik eens de tijd om al mijn verzamelde recepten eens netjes uit te knippen en in een showmap te doen. En die showmap versier ik met allemaal leuke plaatjes uit de Flow. In het blad zit ook een slinger die bestaat uit allemaal verschillende foodtruckjes. Ik maak er een filmpje van voor onze kleinzoon die verzot is op auto’s. Zijn moeder laat het aan hem zien. ‘Vind ik zo mooi’ zucht hij. Ik bewaar de slinger voor hem.
In Denemarken is besloten de scholen weer open te doen. Ik zie klaslokalen met maar een paar leerlingen er in, netjes twee meter uit elkaar. Dat kost natuurlijk heel veel ruimte en dat is een praktisch probleem. Dat zou het ook in Nederland zijn. Maar in dezelfde reportage zie ik kinderen spelen op een schoolplein achter de rug van de geïnterviewde, die zich totaal niet bewust zijn van het feit dat ze afstand moeten houden.
In Nederland zijn er eveneens al een paar scholen voorzichtig weer begonnen. De schoolleiding heeft er alles aan gedaan om de anderhalve meter tussenruimte te garanderen. De kinderen komen via diverse kanten de school in en er staan juffen en meesters bij om het geheel in goede banen te leiden. Er zijn extra ruimtes vrij gemaakt, zodat de leerlingen allemaal twee meter uit elkaar kunnen zitten. Maar in de pauze dan? Moet je dan als ze met elkaar spelen er als een politieagent tussen gaan staan? Ik begrijp de aarzeling van de meeste meesters en juffen wel om de scholen hier ook weer open te doen.
In den Haag hebben ze een actie bedacht om hangjongeren van straat te halen onder andere omdat ze vaak in te grote groepen, veel te dicht op elkaar staan. De actie heet “niet hangen maar helpen”. Een jongerenwerker probeert de jongeren zover te krijgen om te helpen met het inpakken van tassen voor de voedselbanken. Het is een succes. Ik vind het een prachtactie! Daar kan ik echt warm van worden. De meeste jongeren vinden het hartstikke leuk en gezellig om zo hun steentje bij te dragen. Ze krijgen na afloop een certificaat en dat kunnen ze mooi op hun CV zetten. Dat vergroot straks de kans op een baan. En vanuit mijn jarenlange ervaring als arbeidsparticipatie-coach weet ik dat dit ook echt zo is. Een werkgever wil kunnen zien dat jij bereid bent de armen uit de mouwen te steken. Een mooi voorbeeld van een win-win situatie.
Donderdag 16 april
Ik voel het al als ik ontwaak: dit wordt een absolute off-day. Doodmoe voel ik me en totaal niet gemotiveerd uit bed te stappen om ook maar iets te doen. Gelukkig heb ik daar niet vaak meer last van maar vandaag is zo’n dag. Als ik nu in bed blijf liggen wordt het alleen maar erger weet ik uit ervaring, dus hup er uit!
Huiverend in mijn pyjama en ochtendjas sta ik te bedenken wat ik kan doen om me wat energieker te gaan voelen. Een kennis van me heeft een Yin-yoga les op YouTube gezet herinner ik me. Voor iedereen geschikt zei ze. Ook voor iemand die na een burnout en de ziekte van Lyme haar voorheen goede conditie totaal verloren is. Die kan ik gaan volgen, dat helpt vast. Ik rol mijn yogamatje uit en zet mijn telefoon zo neer dat ik de oefeningen goed kan volgen. Mijn kennis begint met het zingen van een mantra, om er in te komen zeg maar. De tekst verschijnt in beeld, zodat je mee kunt zingen. Dat sla ik maar over. Jan zou denken dat ik niet goed geworden ben waarschijnlijk.
En dan is het de bedoeling in lotus-zit te gaan zitten. Nou echt, voor mij is de kleermakerszit nog een uitdaging dus die lotus-zit blijft iets om van te dromen. Met krakende knieën zijg ik neer om in een pijnlijke, ongemakkelijke houding, die mij totaal vreemd is, oefeningen te gaan doen. Op zich zijn de oefeningen fijn maar ik heb het idee dat mijn heupbotten elk moment uit hun kommetjes kunnen rollen. My god! Wat is dat pijnlijk. Ik sta op en ga op zoek naar een krukje of kussentje of iets dergelijks. Ik vind een blauw plastic krukje dat als opstapje dient om iets van een kast te pakken of zoiets. Ik zet het voor mijn matje en laat me langzaam zakken maar vergis me in de afstand zodat ik het laatste stukje val. Ik kom op het krukje terecht maar scheef zodat ik er gelijk weer af rol, waarbij mijn bil hard op een punt terecht komt. Grrrrrr!
Mijn stemming wordt er niet beter op maar ik ga door en eerlijk is eerlijk, de meeste oefeningen zijn fijn om te doen. Dat ongemakkelijke zitten blijft een probleem en daarom kap ik er na een half uur mee, terwijl de les een uur duurt. Ik hou het voor gezien, ik heb het geprobeerd en ik heb in ieder geval iets gedaan voor mijn conditie en energie niveau. Ik voel me ook best prettig na de tijd, al loop ik de rest van de dag met spierpijn en een zere kont.
En zo probeert iedereen iets te doen om zijn conditie op pijl te houden, nu sportclubs en sportscholen gesloten zijn. Ik zie één van mijn bonus dochters een zelfgebouwd parcours afleggen met een lepel in haar mond met daarop een gekookt ei. Ook een manier. Voor de spanning zou een rauw ei beter geweest zijn. Grapje hoor. Ze is kleuterjuf en probeert in het kader van de afgelaste Koningsspelen haar kleuters zover te krijgen om haar filmpje na te doen, zodat ze ook lekker in beweging zijn.
Jan is een klusser en een bouwer en is veel in de tuin bezig dus die krijgt zijn beweging wel en daarnaast pakt hij zo af en toen ook zijn racefiets. Maar hij vormt samen met twee vrienden ook een maandelijks biljartclubje. Hij komt op het idee om een lollig filmpje op te nemen om zijn maten te laten zien hoe hij in conditie blijft voor het biljarten, nu ze vanwege de sociale lockdown niet samen kunnen oefenen. Ik mag filmen. Jan doet eerst allemaal zelfbedachte rek -en strekoefeningen met zijn keu en vervolgens probeert hij op tafel een carambole te maken met een kiwi, een appel en een mandarijn. Als dat na de tweede poging lukt rent hij juichend door de kamer. Het wordt weer een reuze grappig filmpje waar we zelf waarschijnlijk de meeste lol om hebben. Jan stuurt het filmpje naar zijn maten en deelt het in de familie-app.
Door dat filmpje is mijn stemming al weer helemaal verbeterd maar als ik aan het eind van de middag nog een lekkere fietstocht maak helemaal. Jan is nog aan het werk, dus ik trek er alleen op uit. Naar de plas-dras en vogelkijkhut bij Dronrijp. Daar sta ik een hele tijd te genieten van alle vogels die daar zijn: grutto’s, kievieten, kluten, eenden, ganzen en scholeksters. Het enige wat je er hoort zijn al die vogelgeluiden. Prachtig! De natuur is toch wel een grote rijkdom die we bezitten en we kunnen er gratis gebruik van maken. Ik word er altijd blij van. Als ik thuiskom ben ik uitgelaten en voel me weer helemaal oke. De kinderen hebben smakelijk gelachen om Jan zijn biljartfilmpje. Maar waar ze echt met smart op zitten te wachten is een filmpje van mij terwijl ik Nederland in beweging doe. Ja dahaaaaag! Dat zouden ze wel willen! Ik vertel dat ik vandaag Yoga heb gedaan. Dat willen ze nóg liever zien! Onze kinderen, en zij niet alleen, scheppen er op wonderlijke wijze altijd het grootste genoegen in mij te plagen en uit te lachen. Joost mag weten waarom maar dat heb ik aan mijn kont hangen. En ik bedenk hoe ze in een deuk hadden gelegen als ze mijn Yin-yoga-gestuntel hadden kunnen zien. Wat een geluk dat er niemand bij was om dat te filmen!
