In tijden van Coronacrisis houdt Tietia Feikens een dagboek bij over alles wat haar bezighoudt in deze zorgelijke, verwarrende en vooral ongekende tijden. Vandaag deel 28. (Eerdere delen: deel 1 , deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8, deel 9, deel 10, deel 11, deel 12, deel 13, deel 14, deel 15, deel 16, deel 17, deel 18, deel 19, deel 20, deel 21, deel 22, deel 23, deel 24, deel 25, deel 26, deel 27).
Dinsdag 5 mei
Wederom mooi weer vandaag maar oh wat is het koud en winderig! En wat ben ik blij dat we gister zijn wezen fietsen. Toen heb ik zo genoten dat ik er een gedicht over schreef:
Onder de wolken
Groene weiden, eindeloze blauwe luchten
met een wolkje hier en daar
waar je in de ruimte kunt vluchten
eigenlijk niemand ben je daar
Je verdwijnt, valt weg in het grote geheel
slechts een spikkel in het land
en toch van alles een deel
met je fietsstuur in de hand
Onder de luchten doorfietsen, tot aan de verre streep
die maar niet dichterbij lijkt te komen
dat voelt goed
dat nodigt uit tot dromen
en horen en zien
je zintuigen de overhand
ruiken bovendien
je ademt het land
Hier is het niet ik of jij
Hier is alles tegelijk
Hier is het niet wij of zij
want alles en niets is hier allebei
Hier stopt het denken
Hier stoppen bange dromen.
geen aandacht meer schenken
aan wat was of gaat komen
Straks ben ik weer thuis
en krijg ik of ik niet of wil
mijn hoofd weer vol geruis
Maar nu staat, terwijl mijn wielen draaien, mijn tijd even stil
—
Vandaag vlaggen we voor onze vrijheid, ook al is die op het moment een beetje ingeperkt. Maar dan nog, wat wonen we in een heerlijk vrij land. Dat hebben we te danken aan de helden van 75 jaar geleden. Daar vlag ik met alle liefde voor! In het nieuws hoor ik dat er in de Haag een anti-lockdown demonstratie was en dat er demonstranten zijn opgepakt. Wát een tegenstelling met het vieren van de vrijheid. Ik durf te wedden dan hier geen mensen bij waren die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, want die weten pas écht wat onvrijheid is. Ik heb echt begrip voor de werkers in de ziekenhuizen of ondernemers die het water aan de lippen staat hoor, maar liepen die hier ook tussen? Ik vraag het me af. Of waren het een stel na-oorlogse verwennelingen die zich eigenlijk rot moeten schamen?
Er gaan geruchten dat 1 juni de terrassen weer open mogen. Ik zie beelden van ondernemers die in allerijl extra tafeltjes schuren en lakken, aangezien de mensen niet binnen mogen zitten. Er is wel de roep aan gemeenten om meer terrasruimte, aangezien de tafeltjes en stoelen wel op corona afstand moeten staan. De kappers mogen misschien vanaf volgende week weer open mits zij corona-proof kunnen werken. Ik denk aan mijn A. die me al bijna 25 jaar knipt en een salon aan huis heeft. Ik gun het haar zo! Ik gun het mijn haar ook trouwens, alhoewel ik dat nu wel weer in een staartje kan dragen. A. werkte eerst bij een kapsalon in Leeuwarden, maar toen daar een nieuwe eigenaar in kwam waagde A. de sprong als zzp-er. Ik moet er wel 25 minuten voor rijden, maar dat heb ik er graag voor over; A. kent mij door en door. Ze weet hoe ik het wil hebben en past mijn kapsel aan bij mijn persoonlijkheid en minder bij mijn uiterlijk of de vorm van mijn gezicht. Dat is hoe ik het graag wil. Ik durf te zeggen dat A. één van de mensen is die het meest van mij weet, wij hebben altijd hele gesprekken. Het komt ook door de oprechte interesse die A. in mensen heeft en ze heeft een geheugen als een olifant! Morgen zullen we het weten. want dan krijgen we van overheids te horen wat weer mag en wat nog niet. Ik duim voor je A.! En ook voor mezelf.
