Door de knieën voor een E-bike?

BLOG – “Trek je broek maar weer aan.” Ze wast haar handen onder de kraan en gaat achter het scherm zitten. “Er is een medische term voor, we noemen het theaterknieën.” Ik weet niet of ik opgelucht moet zijn. Theaterknieën klinkt als een compliment voor een vrouw die al meer dan twintig jaar van haar leven voor en op de bühne slijt.

Ik kom hier omdat ik de wanhoop nabij ben en niet langer zelf voor doktertje wil spelen.  Ze legt haar bril op tafel en kijkt me peinzend aan. “Denk je (wij tutoyeren elkaar mijn dokter en ik) dat het met de overgang te maken heeft die verschrikkelijke pijn? Ik slik al 1,5 jaar allerlei supplementen. Magnesium, glucosamine chondroitine, visolie. Ik dacht misschien komt het van de stress van het afgelopen jaar,” vervolg ik mijn relaas. 

Ik ben een overbelaste mantelzorger, snik ik

We nemen de tijd. Ik heb tenslotte bij de assistente duidelijk gemaakt dat ik een dubbel consult nodig heb en heb twintig minuten spreektijd afgedwongen. Ze kijkt op en als onze blikken elkaar kruisen ziet ze mijn tranen opkomen. “Ik ben een overbelaste mantelzorger,” snik ik. Ze geeft me een doos tissues; een soort reflex van haar kant. 

Ik heb het gevoel dat er een schaaltje met bonbons rondgaat en dat ik deze traktatie niet mag weigeren, dus in een reflex van mijn kant pak ik het aan, snuit in de Kleenex en heb mezelf snel weer onder controle. In steno vertel ik haar over mijn afgelopen jaar, tenslotte moet ze het vast kunnen leggen in mijn patiëntendossier. 

Het is een maatschappelijk probleem

Nu is zij weer aan de beurt; “ Ja, die vrouwen in de overgang met kwaaltjes, hormoonwisselingen en ondertussen wil de overheid dat ouders zo lang mogelijk thuis blijven wonen… het trekt een grote wissel.” We zijn het snel eens de dokter en ik: het is een maatschappelijk probleem. Maar ik ben hier voor mezelf. Zelfzorg heet dat. 

We hebben nog vijf minuten, de dokter pakt door. “Ik stuur je naar het medisch sportcentrum in het ziekenhuis, daar zijn ze gespecialiseerd in knieklachten. Eerst een paar zaken uitsluiten, kruisbanden, artrose, blessures etcetera. We moeten ergens beginnen, stap voor stap,” dicteert ze. Natuurlijk was ik ondertussen ook al ergens begonnen, maar dat hou ik even voor mezelf.

Ik hoop op een wonder

Ik lepel elke ochtend 1 cm cbd pasta door mijn muesli naar binnen en hoop op een wonder. Dat gaat er bij de huisarts vast niet ik, vermoed ik. Tijdens een zeilweekendje vertelde een vrouw er lyrisch over; hoe haar moeder weer dansend door het leven gaat. Dat gun ik mijn eigen dochter ook. Maar nu moet het ziekenhuis mij verder uitkomst bieden.

We zijn inmiddels drie weken verder. Helaas; na röntgenfoto’s, een check van specialist Steef en twee bezoekjes bij de fysio sta ik weer op straat. Uitbehandeld. Degeneratieve knieën… “Loop eens heen en weer voor de spiegel, zoals je normaal doet? Wil je door je knieën buigen alsof je iets van de grond oppakt? Keurig, goede techniek, je hebt gespierde benen en geen overgewicht.”

Ik heb mijn beste tijd gehad

De fysio ziet de teleurstelling in mijn ogen. Heel veel meer kan ze niet voor me betekenen, de derde afspraak mag ik bij het meisje van de receptie wel cancelen. Nee, niet heel veel, maar misschien heeft ze onbewust toch iets waardevols gedaan: een gaatje in mijn gedachten geknipt. In mijn hoofd hebben zich een paar overtuigingen vastgezet.

Ik heb mijn beste tijd gehad. Vanaf nu gaat alles bergafwaarts. Ik kan vaarwel zeggen tegen mijn twee grootste pleziertjes: fietsvakantie en schaatstochten. Dat vindt mijn fysio onzin, we beginnen  te fantaseren over een E-bike… whynot? Tijdens mijn Oerolbezoek op Terschelling huurde ik een gifgroene opoefiets zonder versnellingen, meer had de verhuurder niet meer in zijn schuur staan. Op weg naar de voorstellingen werd ik links en rechts voorbij gescheurd door hele jonge mensen op een E-bike. Wie weet ben ik wel de laatste der Mohikanen die het nog probeert zonder ondersteuning. Ja, wie weet ga ik binnenkort zomaar door de knieën.

Deel dit artikel

1 gedachte over “Door de knieën voor een E-bike?”

  1. Gewoon doen. Lekker door de knieën. Neem zo,n fiets met ondersteuning. Heerlijk. Waarom jezelf vermoeien als het niet hoeft. Spaar die knieën zoveel mogelijk. Wellicht moet je er nog jaren mee. Ik fiets al jaren op zo’n E_bike.
    Eerst ook twijfels, natuurlijk, maar nu zie ik alleen maar voordelen. Neem wel een middenmotor, bij sterke hellingen heb ik soms moeite met mijn voorwiel aandrijving. Succes.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top