In 2012 kreeg Michel Tilma op de tribune bij Cambuur een hersenbloeding. Later volgden nog een paar bloedingen en het was kantje boord. Na een periode van revalidatie besloot Michel dat het roer om moest. Het was tijd voor positiviteit en een nieuwe passie. Het werd fotografie. Geen standaardbeelden, maar foto’s van poppetjes van nog geen twee centimeter hoog.
Geïnspireerd door The Little People project, dat hij op internet tegenkwam, kocht Michel zelf een aantal poppetjes. Deze hele kleine mensjes plaatste hij op geschikte plekken in de stad en vervolgens maakte hij er foto’s van. Daar kreeg Michel via social media hele leuke reacties op. In het begin nam hij de poppetjes weer mee naar huis, want zo goedkoop zijn ze niet. Maar vanaf september vorig jaar mogen de miniatuurpoppetjes blijven staan, zodat ze voor iedereen te bewonderen zijn.
De moeite waard
Dat leverde een feest van minikunstwerkjes op. De figuurtjes lezen een krantje, beklimmen een berg of zitten op een bankje. Er zijn heel veel verschillende scènes te zien. Echt de moeite van het bekijken waard, ik heb er zelf al een aantal gespot.
Alleen nog een been
Michel gaat nooit op pad zonder zijn poppetjes. Soms verkent hij een locatie eerst en zoekt er thuis geschikte poppetjes bij, die hij er dan later definitief vastplakt. Het eerste tafereel dat de fotograaf maakte van een muziekbandje werd door vandalen weggehaald. Er lag alleen nog een been. Dan kun je twee dingen doen. Blijven mokken of er een andere draai aan geven. Michel deed het laatste, dacht de situatie om en creëerde een CSI-achtige scène met het been (zie hoofdfoto). Helaas is deze geweldige creatie ergens de afgelopen weken ook weggehaald. Michel blijft positief en zegt hierover: “Het wordt ook wel eens tijd, dat het plaats delict na 11 maanden wordt opgeruimd. De daders van de ontvoering van de band zijn nog steeds niet gevonden. Misschien dat het DNA van het been, dat nog op de locatie lag, enige duidelijkheid kan bieden de komende tijd.”
Achter een glazen wand
Er zijn meer dan veertig taferelen en als het aan Michel ligt komt de hele binnenstad vol te staan met minimensjes. In de fotografie vindt rust en andere mensen worden er blij van. Daar doet hij het voor. De fotograaf, die eigenlijk ook kunstenaar is, kan er duidelijk zijn fantasie en creativiteit in kwijt. Ook actuele thema’s krijgen een podium. Zo staat er op de Keizersgracht een zoon met zijn kinderen aan de andere kant van een raam te zwaaien naar oma en opa in het verpleeghuis.
Heel erg klein
De tableaus zijn een lust voor het oog. Als je tenminste weet waar ze staan, want de poppetjes zijn zo klein dat onwetende passanten er zo voorbij lopen. Er staan inmiddels bordjes bij de poppetjes, zodat je ze makkelijker kunt vinden. Er is een speciale routekaart voor de ‘miniature people’ in Leeuwarden. Die is o.a. te koop bij de VVV en Ut Streekje aan het Oldehoofsterkerkhof.
Selfie-plek
Voor veel mensen die de route volgen zijn het populaire selfie-plekken geworden. Je leert de stad op een hele andere manier kennen en komt op nieuwe onbekende plekken. Echt een heel mooi project dus en het is zeker de moeite waard om de hele serie te bekijken. Je kunt er met kinderen een hele leuke speurtocht van maken. Want zelfs als je weet waar ze ongeveer staan, is het nog een uitdaging om ze te vinden.
Michel fietste regelmatig langs zijn poppetjes om te kijken of alles nog in orde is. Sinds hij ruim een maand geleden covid-19 heeft gehad, is zijn energieniveau helaas nog vrij laag. Gelukkig is er altijd wel iemand die met hem in de auto een inspectierondje wil maken.
Het SBS6-programma “Man bijt hond” pikte het project op en maakte opnames van Michel en zijn werk. Je kunt de uitzending hier terugkijken.
De foto’s van de taferelen zijn gemaakt door Michel en met toestemming geplaatst
