Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en we volgen Martin en Miriam. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino. Vandaag deel 18 van Camperjoy.
Pinksterweekend – Ootmarsum, Twente
22-24 mei 2015
We hadden allebei voor de vrijdag onze agenda’s leeg gehouden, om zodoende in het pinksterweekend weer een paar dagen met onze Lambortinki op pad te kunnen gaan. We keken waar het beste weer werd verwacht en het werd Twente. Donderdagavond laat hebben we nog de laatst voorbereidingen gedaan aan de camper om de volgende ochtend vroeg op pad te kunnen. Op die donderdagavond ontstond er echter ook een WhatsApp gesprek met Neil en Yvonne, onze Engelse vrienden die in Schotland wonen. Deze week was, toch nog plotseling, hun zeer geliefde hond Rosie overleden. Hoe plotseling kan de dood van een zestienjarige hond zijn zou je zeggen, maar dit lieve beestje was de vitaliteit zelve. Ze was alleen stokdoof, maar liep nog iedere dag minimaal vijftien kilometer samen met Neil en Yvonne en ging overal mee naar toe. Na het opruimen van al haar spulletjes waren ze zo verdrietig, dat ze voelden dat ze weg moesten. Ze wilden graag een weekje naar ons toekomen in Lelystad. Ze zouden die zondag aankomen en wij hebben toegezegd te zorgen dat we dan weer thuis zijn om hen te ontvangen en te troosten. Ons Pinksterweekend ging dus een dag korter duren, maar vanzelfsprekend deden we het graag en we vonden het ook erg leuk om hen weer te zien.
Het prachtige Twente
Vrijdagmorgen om negen uur reden we met onze camper de Waterland af en gingen richting mijn oorspronkelijke roots: het prachtige Twente. Aangezien we de hele week gewerkt hadden en donderdagavond laat klaar waren, moesten we nog wel even de boodschappen binnen halen voor het weekend. We besloten het maar in Ootmarsum zelf te gaan doen, vlakbij de camping Kuilenberg, waar we hadden gereserveerd.
Normaal gesproken vinden we het leuk om binnendoor de toeristische route te rijden, maar omdat het mooi weer was, er veel drukte op de weg verwacht werd en we dus een dag korter hadden, zijn we over de snelweg naar Almelo, Oldenzaal en toen naar Ootmarsum gereden. Bij de supermarkt AH Noaber kregen we meteen het gezellige vakantiegevoel.
‘hej oe hoes met-enommen?’
De oudere man op fiets die langs de camper fietste lispelde heel droog ‘hej oe hoes met-enommen?’ en tijdens het kleine stukje lopen vanaf de camper naar de supermarkt groetten diverse personen met ‘Mhoi’. Het lukt mij niet om het dialect goed te schrijven (en ook niet te spreken), maar mijn familie zal het mij vast vergeven. Ik was pas twee jaar oud toen ik in Lelystad kwam wonen. Na onze boodschappen te hebben ingeladen in de camper, kwam er nog iemand langslopen en zei: “Mooi werkommen” zoiets als Tot ziens. We hebben er schik om gehad, al die gemoedelijkheid tot nu toe al, ook in de supermarkt. Miriam werd door iedereen, maar dan ook door iedereen lief aangekeken en gegroet. Komt vast omdat ze Maria heet…. Aangekomen bij de camping konden we zelf een plekje uitzoeken op de verschillende velden, met uitzicht op de weilanden. Uiteindelijk snel iets moois gevonden en alles uitgestald, want het was mooi weer!
Ongelofelijk hoe andere mensen er een project van maken om een plekje uit te zoeken. Met landkaartjes, plattegronden van camping, invloeden van bomen, passaatwinden, zonsopkomst en zonsondergangen. Echt, alle velden eerst nalopen om het mooiste plekje te zoeken. Het grappige is dat door de lange tijd dat ze zitten te dralen, intussen iemand anders die mooie plek inneemt, terwijl zij op zoek zijn naar mogelijk nóg een mooier plekje. Tjonge, wat worden ze dan een partij chagrijnig. Heerlijk! Mir heeft gewoon een app met een kompas op haar smartphone en zegt binnen vijf seconden ‘daar gaan we staan’.
Ik heb er de kracht niet voor
Nadat Mirreke een heerlijke lunch had gemaakt, zijn we wandelend naar Ootmarsum gelopen om daar het dorp eens te bekijken. Net nadat we de camping waren afgelopen, liepen we langs drie prachtige kapitale nieuwbouwvilla’s. Moderne bouw en niet op de laatste honderd euro gekeken, zal ik maar zeggen. We waren enthousiast aan het praten over de huizen en er liep een oudere man achter ons. Die begon met ons te kletsen en zei dat we wel binnen mochten kijken, aangezien hij de eigenaar was van alle drie de huizen en ook nog van een landgoed ergens in de buurt. Zal wel geen huursubsidie ontvangen denken we zo. Miriam met haar interesse voor interieur zei meteen “ja graag” en binnen stond ze al. Even door het huis gelopen en vervolgens weer verder op pad gegaan naar het prachtige idyllisch dorpje Ootmarsum. Ondanks de Pinkstertijd was het erg rustig in het dorp. Al winkelend liepen Mir en ik door de Grote Straat naar het Kerkplein en zijn daar gezellig op een terras gaan zitten en zagen de wereld voorbij struinen. Gezien het vele aantal kunstgaleries liepen er de meest uiteenlopende types rond. Juist dat maakt ons landje zo mooi, al die verschillende mensen. Uren kunnen praten over een schilderij of beeldje….pfffff, ik heb er de kracht niet voor.
Begin van de avond kwamen we thuis (mooi klinkt dat hè, ‘thuis’ als je het over je eigen camper hebt) en we hebben heerlijk gegeten. Verse gebakken zalmmoot op de BBQ, risotto met zongedroogde tomaat en zwarte olijven en ratatouille. Tuurlijk met een wijntje en een biertje. Daarna lekker filmpje gekeken. Was echt een hele slechte film (Here I am met Kim Bassinger), zonde van de tijd. Oh en weer zo lekker geslapen in ons bedje. Om tien voor negen werden we wakker. We hebben meteen de bestelde verse broodjes opgehaald en buiten ontbeten in de regen, onder de luifel. De dag beloofde niet veel goeds en we besloten om maar in camper te blijven om te lezen en ook nog even te werken op de laptop. De regen bleef maar doorgaan, pas halverwege de middag klaarde het een beetje op. ’s Middags nog even onze overburen op bezoek gehad, we gingen elkaars campers bekijken. Allebei Eura Mobil,dat schept een band bleek al snel. Erg leuke mensen.
Het waait vast niet zo vaak
In de middag had Miriam de ingeving om ons nieuwe windscherm op te zetten. Nieuw gekocht en zonder gebruiksaanwijzing. Vooral dat laatste bleek nogal problematisch te zijn. Ondanks dat windschermen bouwkundig nou niet de meest ingewikkelde constructies zijn, is het ons niet gelukt om het ding op te zetten. Na dertig minuten gestuntel, met vooral scheerlijnen en vele priemende ogen in onze rug, hebben we de hele meuk maar weer in het ruim gegooid en een biertje gepakt. ‘Het waait vast niet zo vaak’ is onze opvatting. Altijd positief wij. De dag is uiteindelijk omgevlogen, zonder dat we voor ons gevoel iets gedaan hebben. Maar toch hebben we allebei genoten van dit korte weekendje. Morgen gezelligheid met Neil en Yvonne en hen wat afleiding geven om het verdriet te verlichten. Nu zitten we lekker aan een potje thee en kijken naar de prachtige zonsondergang in Ootmarsum.
