Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en we volgen Martin en Miriam. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino. Vandaag deel 14 van Camperjoy.
Holland Woods – Brockenhurst and Lymington at sea
vrijdag 1 mei 2015
We hebben deze ochtend heerlijk uitgeslapen en rustig aan gedaan. De was moest gedaan worden en ook de droger moest daarna nog zijn werk doen, dus het was een relaxte ochtend voor het maken van de plannen voor de dag. Aangezien het weer er al niet heel bijster uitzag en er ook nog regen werd verwacht, hadden we niet echt zin om een lange wandeling in de bossen te maken. Toen hebben we maar besloten om eerst vanuit de camping ‘Holland Woods’ naar het dorp Brockenhurst te wandelen. Een wandeling van een kwartiertje en daarna nog even lekker door het dorp slenteren. Het plan kwam ook nog om met de trein door te reizen naar Lymington at Sea. Een klein havendorpje met een levendige haven en een winkelstraat met pubs, restaurants en boetiekjes. Klonk goed!
We gingen eerst nog even langs de receptie van de camping om de tweede overnachting alvast te betalen. Met het wisselgeld konden we de wasmachine en droger starten. Aangekomen bij de receptie eerst even over het weer gepraat. Dat doen alle Engelsen heel uitvoerig. Veel regen vandaag dus… Gisteren betaalden we 17 pond voor de camping, vandaag 37 pond. Ik zei nog: “Ik hoef niet een eigen kavel te kopen of een aandelenpakket van camping, ik wil gewoon nog één nachtje op hetzelfde stukje wei als gisteren staan.” Het had te maken met het Bank holiday weekend, dus overal vroeg men dubbele prijzen. Het uitmelken van het paupervolk kunnen ze hier dus ook. Maar dat mocht de pret niet drukken. Dus nadat Mir met al haar witwaspraktijken klaar was, gingen we op pad. Eerst naar Brockenhurst wandelen om daar onze eerste lekkere kop cappuccino te drinken op het buitenterras. Het was nog droog, dus dan moet je het er van nemen toch? De ijsberen liepen voorbij, maar wij zaten buiten. Ja, het is een bijzondere vrouw die van mij, en dat is het!
Na een rondje door het dorp kwamen we erachter dat het best een leuk dorp was, maar meer ook niet. Dus gingen we naar het treinstation om verder te gaan naar Lymington. Het openbaar vervoer in Engeland ziet er voorbeeldig uit. Gestoffeerde stoelen, geen graffiti en uitgewoonde plekken, maar gewoon netjes. Ook in Engeland komen ze vaak niet langs om kaartjes te controleren, dus de heenreis reden we gratis mee. We hadden namelijk gehoord dat ze in de trein langs kwamen om kaartjes te verkopen. Niet dus, we hadden mazzel dit keer. Aangekomen zagen we een leuk dorp met hele kenmerkende winkelsteegjes en straten. De haven viel ons tegen; wij hadden echte oude visserskotters verwacht, maar het was meer een jachthaven met vergane glorie. Ook merkten we op dat er de komende vijf jaar waarschijnlijk heel veel Engelsen overlijden aldaar. De gemiddelde leeftijd op straat was ongeveer 85 jaar.
Al lopende kregen we natuurlijk weer honger. Miriam was de eerste die erover begon en dan zit het ook in mijn systeem, dus wij bij een erg hippe tent naar binnen om daar lekker te gaan lunchen. We hadden besloten om warm te eten, zodat we dan in camper niet meer hoeven te koken. Goed plan. Mir had een heerlijke Fish and Chips en ik had een knoflook-flatbread met op Aziatische wijze bereide eend. Was helemaal prima. Nadat Miriam alle winkeltjes weer eens van binnen had bekeken en ik steeds buiten als haar bodyguard stond te wachten, besloten we de trein weer terug te nemen en nog even een pintje te pakken in de SnakeCatcher, een pub in Brockenhurst. Daarna zijn we 25 minuten door de stromende regen naar de camper gelopen.
Al met al hebben we vandaag nog verder en intensiever gelopen als de dag in Tintagel en eergisteren op die berg in Dartmoor. Dat geeft toch wel weer een voldaan gevoel. En daar moet op gedronken worden. Nu lekker een borrel in onze knusse, warme camper en weer heerlijk lezen en slap ouwehoeren met elkaar. We vermaken ons prima en zijn zo blij met deze manier van vakantie vieren. We zijn een happy couple dat het ook goed bij elkaar kan uithouden op twaalf vierkante meter leefruimte!
Morgen gaan we onze laatste fase in, richting Dover. Waar we terecht komen weten we nog niet, maar dat is juist het mooie van camperen. Jullie lezen het later.
