Rinnie’s blog – Heerlijk zo’n griepje

Rinnie Nauta (80) schildert graag en is momenteel bezig met het schrijven van haar allereerste boek. Voor 50+ schrijft ze regelmatig blogs. In haar vorige blog kon je lezen over het verhaal achter een bruggetje over water. Vandaag schrijft ze over de griep en het dagboek van haar vader. Wat dat met elkaar te maken heeft? Lees verder! 

Heerlijk zo’n griepje

Met twee dikke kussens achter mijn rug, hang ik achterover leunend in mijn bed. Behalve het feit, dat ik heerlijk verwend wordt met thee en een beschuitje, bezorgt  het gevoel, dat ik een goede reden heb om vandaag niet op te staan, mij een soort paradijselijk genot. Ik ben namelijk een klein beetje ziek. Nee, het Corona virus dat in deze weken veel mensen in de greep houdt en waar kranten en tv programma’s op inspelen met allerlei informatie, dat heb ik niet. Ik ben ook niet in China, noch in Italië geweest. Ik slik een witte pil tegen een dof dreunende hoofdpijn en de steeds opkomende koorts, waardoor de pijn langzaam op de achtergrond raakt en ik lekker sloom begin te worden. Het idee, dat ik vandaag lekker niets hoef te doen en alles even los kan laten, maakt ziek zijn voor mij nu zeker niet onplezierig.

Buiten hoor ik de wind aan de dakpannen schudden en zie ik hagelstenen en regendruppels de ramen teisteren, maar binnen voel ik me beschermd door een warm dekbed en sokken om mijn koude voeten te warmen. Af en toe hoor ik bij de school naast ons huis een zware zoemer de aanvang van de lessen aangeven en uit de geluiden van spelende kinderen op het schoolplein maak ik op dat het  pauze is, maar verder heb ik op dit moment geen benul van tijd. Af en toe soes ik helemaal weg en als ik weer bij kom hoef ik enkel maar naast me te graaien om te pakken wat ik zoek.

Een virus dat besmet

Het is een groen gekleurde multimap met twee ringen. Daarbinnen zitten dunne, geel verkleurde blaadjes papier, die aan beide zijden helemaal tot de rand toe vol getypt zijn met verhalen. Het is een dagboek van mijn vader, dat ik in de spullen uit zijn nalatenschap ontdekte. Hij is in december 1948 met dit dagboek begonnen, nadat hij in 1941 met het vorige was gestopt. In dit kleine boekje lees ik met veel genoegen en probeer te ontdekken wat mijn vader zo belangrijk vond in die tijd vlak na de tweede wereldoorlog en mij middels dit dagboek wilde vertellen.

Het lijkt wel of schrijven in een dagboek een virus is dat besmet. Ik herken dat zo bij mezelf, want ook nu ligt er een pen op mijn nachtkastje naast velletjes papier. Op de eerste bladzijden beschrijft hij in het kort de oorlogsjaren, maar de vele spannende verhalen die hij ooit aan ons, zijn kinderen vertelde, staan er niet in. Misschien waren die prachtige verhalen ook wel een beetje aangedikt en deels verzonnen, maar wij hingen aan zijn lippen als hij vertelde.

Een eigen bedrijf opzetten

Op de vierde pagina begint hij zijn dagelijkse gebeurtenissen te beschrijven, die in die naoorlogse jaren vooral draaiden om het opzetten van een eigen bedrijf, het maken van lampenkappen. De vele strubbelingen die daarmee gepaard gingen, maar ook de oplossingen die mijn ouders daar samen voor bedachten, hun uitgaansleven na alles wat ze als jonge ouders in die vijf jaar hadden gemist; het geeft een mooi beeld van hun leven in die periode. Maar voordat hij daaraan begint noteert mijn vader  het volgende: “Ik hoop, dat God mij de kracht en de wijsheid mag schenken om dit boek te maken tot dát wat ik ervan verwacht in de verre toekomst. Dat onze kinderen hieruit mogen leren en ze het goede van het kwade kunnen onderscheiden.”

Wat wil hij mij leren?

Met deze woorden zet mijn vader mij aan het werk, want wat wil hij mij leren? Wat vond hij goed en wat was volgens hem het kwade? Duidt dat wellicht op die vijf bange oorlogsjaren, waarin het zo moeilijk was om uit handen van de Duitsers te blijven? Zijn er misschien nog andere dingen die bij hem het kwaad vertegenwoordigen? Uit al die dagelijkse verhalen wordt het me niet echt duidelijk.

Ik moet wel diep in mijn herinnering duiken om uit te vinden wat hij daaronder verstond. Misschien is dat wel heel wat anders dan ik zelf in mijn leven heb ervaren. Bovendien waren zijn vrome woorden op een van de eerste pagina’s uit het dagboek, niet altijd op zijn eigen daden van toepassing. Er zijn in mijn leven perioden geweest, waarin ik echt niet van hem kon houden, waarin hij me pijn deed en ik me afgewezen voelde.

Maar na vele jaren is er misschien toch een zekere wijsheid ontstaan, waardoor we onze verbroken relatie weer konden herstellen. Daarom lees ik dit oude dagboek nu ook met veel plezier. Tussen de vele woorden door leer ik hem steeds beter kennen. En in hem herken ik zoveel van mezelf.

 

 

 

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top