BLOG – ‘Als we gaan, dan gaan we met zijn allen’, hoor ik een oude mijnheer zeggen, terwijl hij met zijn neus in een krant zit. Ik spits mijn oren, dat gaat vanzelf, ik ben een luistervink. ‘Hoezo?’ vraagt een andere oude man aan dezelfde tafel. ‘Nou de wereld vergaat zaterdag’, zegt de eerste mijnheer, ‘het staat in de Telegraaf’. ‘Ha ha ha!’, buldert de andere man van het lachen, ‘als het in de Telegraaf staat zal het wel zo zijn!’
Ik kijk om me heen. Het restaurant van het Eurohotel lijkt op deze woensdagochtend een pleisterplek voor gezellig keuvelende bejaarden. Ze zitten in groepjes, de mannen bij elkaar en de vrouwen ook zo. Zelf ben ik hier neergestreken na een fietstocht van 32 kilometer. Ik ben trots op mezelf en beloon me met een lekkere cappuccino, waarbij ik een overheerlijk, helaas te klein, chocolatechip-cookie krijg.
Bewegen is goed voor mij. Nou ja voor iedereen natuurlijk maar als je aan het terugkomen bent van een burn-out is het doktersvoorschrift. De afgelopen weken heb ik het wat laten sloeren en dat voelt niet goed. Deze week heb ik het actief bewegen weer opgepakt. Zo juist nog fietste ik tussen de weilanden door. Ik keek naar de prachtige luchten. In de herfst heb je van die schitterende contrasten; gele en groene stroken land en oranje boerderijdaken tegen een donkergrijze lucht. Geweldig! Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik ben een landschapsfreak. Soms, als ik met Jan in de auto rijd en hij stuurt, kan ik me opeens volmaakt gelukkig voelen. Dan hoef ik alleen maar te zitten en naar het landschap te kijken, dat steeds verandert naarmate wij verder rijden. En die heerlijke Hollandse wolkenluchten. Ik kijk in plaatjes en het ene na het andere, prachtige schilderij trekt aan me voorbij. Wat een gratis weelde! En het verveelt me nooit.
Bijbelse onheilsprofeet David Meade verklaart dat de wereld zaterdag 23 september 2017 vergaat
Zo zacht zoevend fietsen in de groene stilte met zo af en toe kwetterend, opvliegende vogels, een in de verte rommelende tractor en eindeloze vergezichten, lijkt het kwaad van de wereld heel ver weg. Geen oorlogen, rampen of negativiteit. Alleen jij met je gedachten, die gelijke tred houden met het tempo waarin je fietst. Heerlijk ontspannend. En dan even later, in het restaurant, vergaat de wereld bijna. Wat een wonderlijk contrast. Snel kijk ik even op internet en ja verdraaid, op Facebook vind ik het bericht van de Telegraaf: ‘Bijbelse onheilsprofeet David Meade verklaart tegenover de Washington Post dat de wereld zaterdag 23 september 2017 vergaat’. Hij heeft de bijbel eens goed doorgespit en is tot de conclusie gekomen dat het zaterdag gaat gebeuren. Er ligt een mythische planeet op ramkoers met de aarde, door doemdenkers Niburu genoemd. Dus we gaan eraan!
Met alle ellende van de laatste tijd: aanslagen, natuurrampen, idioot en gevaarlijk militair gebral van dito leiders en het verregaand misbruik van moeder aarde, met alles wat erop leeft en groeit, zou je er bijna in gaan geloven. In het einde van de wereld. Gelukkig besef ik dat we voornamelijk slecht nieuws voorgeschoteld krijgen en daar staat veel te weinig positieve berichtgeving tegenover. Er gebeuren ook zoveel leuke en goede dingen, alleen daar horen we jammer genoeg te weinig van. Ik ben ervan overtuigd dat er een andere wind over de aarde zou gaan waaien als we elke dag alleen nog maar goed nieuws zouden horen en zien. En laten we eerlijk zijn, hoe vaak zou de aarde al niet vergaan zijn, de afgelopen jaren? Elke keer duikt er wel weer iemand op die meent te weten dat het einde der tijden nabij is, op basis van een maya-kalender, de bijbel of door het interpreteren van de geschriften van zieners als Nostradamus. Ik besluit Jan te taggen in dit Facebookbericht en reageer grappend met: ‘dan moeten we nog maar even wat lekkers voor bij de koffie
gaan halen’.
Als dit niet dé gelegenheid is voor gebak, weet ik het ook niet meer
Bij de bakker staan Jan en ik ons altijd af te vragen of we nog iets te vieren hebben, wat dan een mooi excuus is voor taart of lekkere gebakjes. Dus ja, als dit niet dé gelegenheid is voor gebak, dan weet ik het ook niet meer. En dan lees ik de nog grappiger reactie van ene Patrick op het onheilsbericht op Facebook: ‘Aangezien mij dit totaal niet boeit, hier een appeltaart recept’ Ha briljant! Ik schiet hardop in de lach en bijna alle bejaarden kijken verbaasd mijn kant op.
Moraal van dit verhaal: Als we gaan, dan gaan we met zijn allen én als we gaan, dan gaan we met wat lekkers erbij. Ik zie het voor me: vrijdag verschijnt opeens die mysterieuze ‘Niburu’ aan de hemel en het is voor iedereen duidelijk: die komt met een rotgang op ons af, dat kan niet goed meer gaan. Wetenschappers vragen zich af hoe het kan dat ze ‘Niburu’ niet eerder hebben opgemerkt. Natuurlijk hebben alle tv-zenders vrijdagavond een rechtstreekse uitzending over de op handen zijnde Apocalyps. Over de aarde daalt een bepaalde gelatenheid neer; dit is niet meer tegen te houden dus we maken er, in de korte tijd die we nog hebben, maar het beste van. Wij hebben op vrijdag met onze kinderen, ouders en beste vrienden een sjoelavond met veel lekkere hapjes en drankjes. Ik vreet en zuip me ongans want who cares? En ’s avonds in de tuin steek ik met iedereen die rookt of dit weer wil gaan doen omdat het toch niet meer uitmaakt (ik), een sigaret op, onderwijl kijkend naar het vurig schouwspel aan de avondhemel. Zaterdagochtend bakt Jan volgens het recept van Patrick een heerlijk geurende appeltaart en die gaan we soldaat maken met een lekker bakje koffie erbij. En dan gaan we hand in hand zitten wachten op het vuurwerk dat ons staat te wachten. Onderwijl halen we herinneringen op aan de mooie momenten die we samen hebben gehad en de avonturen die we hebben beleefd. En baf! Net als we middenin een mooi verhaal zitten gaat ineens het licht uit! Maar we hebben er tot het laatst aan toe van genoten.
Dus ja als we dan toch gaan, laten we er dan maar een feestje van maken. Mét appeltaart!
Onderstaand Patricks basisrecept voor klassieke appeltaart:
Ingrediënten
• voor het deeg
• 250 g bloem
• 150 g boter
• 80 g suiker
• 2 eieren
• voor de vulling
• 8 appels
• 1 eetlepel suiker
• snuf kaneel
• boter voor invetten
Bereiden
Verwarm de oven voor tot 180 °C. Maak een deeg door bloem, boter, suiker en eieren goed door elkaar te kneden. Laat het deeg even rusten.
Schil de appels en haal de klokhuizen eruit. Snijd de appels in blokjes en meng die met de suiker en de kaneel.
Rol het deeg uit en leg het in een beboterde taartvorm. Schep de vulling hierin en druk goed aan. Gebruik restjes deeg om de bovenkant van de taart te versieren.
Bak de taart in de voorverwarmde oven ongeveer 50 minuten tot gaar en goudbruin.
Extra benodigd
Springvorm (Ø 24 cm)
Variatietip
Variaties voor door de appelvulling: een handvol walnoten, 50 g blokjes ananas, uitgelekt, 3 peren in plaats van 3 appels, in rum geweekte rozijnen, 2 eetlepels gemalen kokos, handje gedroogde cranberry’s, 1 lepel muesli, 1 lepel sukade, 10 gedroogde en in reepjes gesneden abrikozen, rasp van een citroen, 100 g amandelspijs op de taartbodem uitgerold, bitterkoekjes verkruimeld op de taartbodem.
Sterkte zaterdag en eet smakelijk!
