In tijden van Coronacrisis houdt Tietia Feikens een dagboek bij over alles wat haar bezighoudt in deze zorgelijke, verwarrende en vooral ongekende tijden. Vandaag deel 15. (Eerdere delen: deel 1 , deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8, deel 9, deel 10, deel 11, deel 12, deel 13, deel 14).
Dinsdag 7 april
Vandaag viert Jan zijn oudste dochter G. haar verjaardag. Dit is er eentje die ze nooit weer gaat vergeten! Wij ook niet trouwens. Zij is zo iemand die niet voor één gat te vangen is en creatief bovendien. Geen denken aan om haar verjaardag niet te vieren, maar de visite thuis uitnodigen was ook geen optie omdat het binnen bijna niet mogelijk is om anderhalve meter afstand te houden. Dan maar op een andere manier. En dus bedacht ze een raamverjaardag. Iedereen werd volgens schema uitgenodigd op een bepaald tijdstip, zodat niemand verplicht te dicht op iemand anders hoefde te staan of te zitten. En zo kon toch iedereen een gebakje komen halen. Een raamgebakje.
Panterprintje sleutelhanger
G. is juf op een basisschool voor kinderen met leer-en gedragsproblemen. Wat leek het haar nu leuk als de kinderen op juf haar verjaardag een klein cadeautje per post zou ontvangen. G. wilde voor elk kind een leren sleutelhanger maken met zijn of haar naam er op. G. heeft namelijk een klein bedrijfje in leren haarbandjes, speenkoorden, haarstrikjes ed. “Leerlantijntjes”. Dus de materialen had ze al in huis. Eitje zou je denken. Maar wat had ze een pech met achtereenvolgens een slagletterapparaat en een soldeerbout. Maar zoals al gezegd, G. is niet voor één gat te vangen en als ze iets wil, dan gaat ze ervoor. Dus uiteindelijk koos ze voor een kleurige variant sleutelhanger die ze met de hand voorzag van een panterprintje, aangezien haar groep op school de panters heet. Wat zullen die kinderen vandaag opkijken als ze met de post zo’n mooie sleutelhanger van juf krijgen!
Happy birthday
Jan en ik hadden om tien uur afgesproken en waren benieuwd wat we konden verwachten. Gewapend met een grote bos bloemen stapten we het voortuintje in van G.’s huis. Dat was door de zussen en moeder van de jarige Jet al versierd met een mooi verjaardagsbord. Er stond een tafeltje met twee stoelen en op het tafeltje zakjes koffie, heet water, lepeltjes, bananensoesjes, latex handschoentjes en desinfectiedoekjes. Achter het raam had de jarige plaatsgenomen met haar dochter, onze kleindochter van één op schoot. Helaas moest haar man vandaag werken, die is dakdekker en geen thuiswerker dus. Het was een prachtig tafereel! En een geweldig idee bovendien. Doordat G het bovenraam openzette konden we elkaar ook nog verstaan. Dus Jan en ik zongen uit volle borst happy birthday.
Onvergetelijk
Daarna schonken we onszelf een bakje koffie in, kletsten gezellig met de jarige en speelden kiekeboe met onze kleine Z., die zich steeds onder de vensterbank verstopte. Wat was dit leuk! Kleine Z. is nog wel eens verlegen maar vandaag had ze allemaal leuke, guitige lachjes voor pake en beppe over. Heerlijk! Ook al konden we haar niet even lekker knuffelen, dit maakte toch veel goed. Een buurvrouw kwam naar buiten om te kijken waar al dat vrolijke lawaai vandaan kwam. Ze moest even goed kijken voordat ze de situatie doorzag. ‘Ha ha briljant! riep ze, zo kunnen wij dat ook wel gaan doen, wát een goed idee!’ Na een klein half uurtje lieten Jan en ik het cadeau voor de jarige achter op het tafeltje, zwaaiden dag, bliezen haar en kleine Z. kushandjes toe en riepen tot gauw!
Zo maak je dus, met een beetje creativiteit, een onvergetelijke herinnering die waarschijnlijk de boeken in gaat als de corona-verjaardag.
